In de wereld van muziek, waar woorden en melodieën samenkomen, is het thema van verslaving een onderwerp dat keer op keer wordt verkend. Vanuit verschillende perspectieven en in diverse talen worden verhalen verteld over de greep van verslaving, de pijn van het verlangen, en de wanhopige zoektocht naar ontsnapping. In deze blog duiken we in een verzameling liederen die stuk voor stuk de donkere kant van verslaving belichten.
Sommige van deze nummers zijn geschreven vanuit het oogpunt van de verslaafde, waarbij de artiest zijn eigen innerlijke strijd met verslaving in de verf zet. Anderen werpen juist een retrospectieve blik op deze duistere periode in hun leven, waarbij ze de littekens en lessen delen die ze hebben opgedaan. Maar allemaal delen ze een diepgaand inzicht in de verwoestende kracht van verslaving en hoe deze het leven van de persoon kan beïnvloeden.
Deze blog neemt je mee op een muziekale reis door de wereld van verslaving. Maak je klaar om te luisteren naar de verhalen die ze te vertellen hebben, de pijn die ze hebben gevoeld, en de hoop die ze hebben gevonden in de harmonie van muziek.
Net als bij mijn blog over boeken en literatuur zal ik er nu en dan nieuwe liederen of muziekstukken aan toe voegen.
Bill Withers, "Lean on me"
Laten we vooral met een lied van hoop en herstel beginnen. Het nummer "Lean on Me" van Bill Withers is voor veel verslaafden een belangrijk en emotioneel lied. Het lied raakt diepe snaren in mensen die te maken hebben met verslaving en biedt troost en steun op meerdere niveaus. Lean on me, van Bill Withers is een tijdloos nummer dat veel verslaafden aanspreekt vanwege de universele boodschap van hoop, verbondenheid en steun. Het fungeert als een muzikale metgezel voor degenen die worstelen met verslaving, hen eraan herinnerend dat ze nooit alleen staan in hun strijd en dat er altijd een helpende schouder is om op te leunen.
Bram Vermeulen, Rode Wijn.
"Bram Vermeulen's karakteristieke nummer 'Rode Wijn' neemt je mee op een aangrijpende reis door de donkere kant van verslaving. Dit rauwe lied,raakt de kern van de pijn en het verlies dat vaak gepaard gaat met een leven dat wordt beheerst door verslaving. Met poëtische en indringende teksten, verkent Vermeulen de complexe emotionele wereld van verslaving en de verwoestende impact die het kan hebben op individuen en hun naasten.
Squeeze, Up the Junction.
Onvolprezen lied van Chris Difford en Glenn Tilbrook van Squeeze. Een "Life Story" verteld in slechts 3 minuten krachtiger kan niet. De tekst van "Up the Junction" vertelt een verhaal over het dagelijkse leven en de moeilijkheden van een jong stel waarbij de man teveel drinkt en aan lager wal raakt. "The devil came and took me, from bar to street to bookie" Het wijkt af van de traditionele couplet-refreinstructuur, en eindigt met de titel. Veel Britten kunnen het, zeker in de Pub, foutloos meezingen maar trappen toch zelf ook in de val ( van verslaving)
David Johansen, My Morphine.
David Johansen is/was de zanger van "The New York Dolls" maar ook als solo artiest erg actief met het vertolken van liederen uit het American Songbook. Johansen is ook wel eens beschreven als de tweelingbroer van Mick Jagger met een nog grotere mond, maar dit terzijde. My Morphine werd geschreven door David Rawlings en Gillian Welch, het beschrijft treffend hoe een "relatie" met een middel zich ontwikkeld. Wat aanvankelijk een vriendschap lijkt, onpopt zich op termijn tot je vijand, een vijand die je uiteindelijk de dood injaagt. Huiveringwekkend vertolkt door Johansen.
Kris Kristofferson, Sunday Morning Coming Down.
Prachtig melancholisch lied geschreven door Kristofferson. Vaak gecovered en het best bekend in de uitvoering van Johnny Cash. Ik prefereer deze doorleefde versie van Kris zelf, die ik het een paar jaar geleden nog heb horen uitvoeren in Tivoli Vredenburg. Erg herkenbaar voor mij in ieder geval, herkenbaar hoe hij in dit lied de naargeestigheid en eenzaamheid van verslaving op een aangrijpende manier weet te vangen.
Bap Kennedy, On The Mighty Ocean Alcohol.
Aangrijpend lied van de in 2016 overleden Ierse singer/songwriter Bap Kennedy, over de aantrekkingskracht van alcohol en de vergetelheid die het je biedt. Kennedy zingt het vanuit een eigen ervaring met een alcoholverslaving die hij in 2004 de baas werd. Het laatste couplet wordt gezongen door Shane MacGowan, de onlangs overleden zanger van de Pogues, uiteindelijk ook gekapseisd in de zee van alcohol.
John Lennon, Cold Turkey
Lennon op zijn best. Cold Turkey" is meer dan alleen maar een lied; het is een emotionele uitbarsting, een eerlijke reflectie van de innerlijke strijd en pijn.
"Cold Turkey" is een rauw en ongepolijst nummer geschreven door John Lennon en uitgebracht als een (solo) single in 1969. Het nummer, dat Lennon schreef tijdens zijn worsteling met heroïneverslaving, biedt een openhartige en confronterende kijk op de realiteit van verslaving en de moeilijkheid om ervan af te kicken.
Emmylou Harris, Son of a Rotten Gambler.
Gokken is één van de meest confronterende en ontregelende verslavingen, vooral ook voor de naasten van. Dit lied is geschreven door Chip Taylor, muzikant maar ook lange tijd beroeps pokeraar. Chip is de broer van John Voigt (de acteur) Chip was goed in gokken, verloor niet maar de verslaving aan het winnen beïnvloedde zijn leven ook op de zelfde negatieve manier. Voor de obsessie moest alles wijken.
Ik kies hier voor de vertolking van Emmylou, gewoon omdat ie prachtig is.
Tom Waits, The Piano Has Been Drinking (not me)
Heerlijk nummer van Tom Waits, van het album Small Change uit 1976. Als ervaringsdeskundige op het gebied van verslaving laat hij hier het klassieke repertoire aan ontkenningen van de notoire alcoholist de revue passeren. Het ligt aan alles behalve jezelf. De wereld, alles om je heen klopt niet, deugt niet, is achterlijk. Alleen zo voorkom je dat jezelf moet veranderen en uiteindelijk ook de drank moet laten staan. Waarvan akte.
Lou Reed, Waves of Fear.
Ook Lou Reed kampte jarenlang met een alcohol en drugs verslaving. In Waves of Fear doet hij verslag van de angsten en demonen die hem tijsterden bij het loslaten van deze middelen. De pijn van de detox.
Een nummer van het album "The Blue Mask" hier in een geinspireerde live uitvoering uit 1984. Nog met Robert Quine op gitaar, tragisch genoeg zelf slachtoffer van een overdosis heroine in 2004.
Bonnie Raitt, Guilty.
Na een nacht doorhalen word je vaak wakker met onbestemde gevoelens van spijt. Diezelfde schuld en schaamte gevoelens zullen je uiteindelijk weer terug brengen bij je verslaving of het nou om alcohol of drugs gaat. Zo ontstaat de cirkel van verslaving. "Guilty" neemt je mee in die maalstroom.
Het origineel van Randy Newman is net zo mooi, zeker wanneer hij het live zingt. Ik kies hier toch voor Bonnie, als het om verslaving gaat staan mannen te vaak vooraan om hun verhaal te doen. Graag aandacht voor de geweldige slotzin "It takes a whole lot of medicine, for me to pretend to be somebody else"
The Ramones, Born to Die in Berlin.
Van de Ramones, mijn favoriete band, moet je houden. Rock muziek tot de kale essentie teruggebracht en zonder opsmuk. In drie akkoorden zo snel mogelijk naar het einde. In hun begintijd speelden ze live wel eens 33 nummers in een uur. Topsport!
'Born to Die in Berlin' is wat trager en beschrijft de zwarte gevoelens van desillusie, verslaving en een verlangen om -definitief- te ontsnappen aan een onderdrukkend bestaan. Het staat op de laatste plaat van The Ramones, "Adios Amigos". Het is geschreven door DeeDee Ramone, de bassist die geteisterd door zijn verslaving in en uit de band ging en uiteindelijk is overleden aan een overdosis.
Porter Wagoner & Dolly Parton, Mommie, Ain't That Daddy ?
Natuurlijk mag een echte smartlap hier niet ontbreken, maar dan wel eentje van Dolly Parton en Porter Wagoner. Een clipje uit 1969, een prachtig couplet van Dolly met dat voor haar kenmerkende mooie subtiele vibrato. En daarna het mooie trieste zing-zeg couplet van Porter. (Let ook op de subtiele regie van de clip) Het lied vertelt het verhaal van de dronkenlap die de strijd tegen zijn verslaving aan de fles heeft opgegeven en een langzame dood tegemoet gaat. Hij is niet meer de man die hij ooit was, alcohol heeft zijn leven overgenomen. Drinken is belangrijker dan zijn vrouw en kinderen.
Detox Mansion, Warren Zevon
Warren Zevon was één van de meest getalendeerde Amerikaans songwriters. Veel van zijn liedteksten zijn doordrenkt met zelfspot. Detox Mansion" is een nummer dat de ervaring van een verblijf in een ontwenningskliniek verkent. De kliniek bevindt zich, hoe kan het ook anders, in Minnesota . De muziek weerspiegelt Zevon's unieke stijl, terwijl de tekst diepere lagen aanboort. Het is een pakkend en meeslepend nummer dat de luisteraar uitnodigt om na te denken over de uitdagingen van herstel en de weg naar een gezonder leven.
De site wordt van tijd tot tijd aangevuld met meer mooie muziek!